Hamad Ubajd
Hamad Ubajd (ar. حماد عبيد) – syryjski polityk i wojskowy związany z partią Baas.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny średnich posiadaczy ziemskich z regionu As-Suwajdy[1]. Był z pochodzenia Druzem[2]. Jego dziad i ojciec walczyli w antyfrancuskim powstaniu w Syrii w latach 1925-1927; ojciec zginął[1].
W latach 1963-1966 był członkiem Przywództwa Regionalnego partii Baas[1]. Należał również do rozszerzonego składu[3]. Komitetu Wojskowego partii, który przeprowadził zamach stanu w Syrii 8 marca 1963 i objął po nim faktyczną władzę w kraju. W 1964 został dowódcą 72 brygady pancernej wojska syryjskiego; dowodził nią do 1965[1]. Okazał się dowódcą niekompetentnym i niepopularnym, zarzucano mu ponadto korupcję[2]. Był oskarżany o stłumienie powstania antyrządowego w Hamie w 1964 i zastosowanie szczególnie drastycznych środków represji. Według Nikolaosa van Dama za prawdopodobną należy jednak uznać wersję Mustafy Talasa, który podał, że odpowiedzialny za bombardowania Hamy był Izzat Dżadid[4]. Raphael Lefèvre uważa natomiast, że decyzja o tłumieniu powstania zapadła na najwyższym szczeblu, a przesądzili o niej gen. Amin al-Hafiz i gen. Salah Dżadid[5].
We wrześniu 1965 wszedł do rządu Jusufa Zu’ajjina jako minister obrony i pozostał na tym stanowisku do upadku gabinetu w grudniu tego samego roku[2]. W rywalizacji o władzę w kraju między Salahem Dżadidem i Hafizem al-Asadem oraz popierającymi ich oficerami a Aminem al-Hafizem i jego zwolennikami popierał początkowo al-Hafiza[6]. Następnie jednak zaczął sympatyzować z pierwszą, radykalną frakcją. Miał nadzieję na odzyskanie stanowiska rządowego, jednak jego brak kompetencji dowódczych sprawił, że go nie otrzymał. Po przeprowadzeniu przez Dżadida i al-Asada zamachu stanu w lutym 1966 nie został wybrany do nowego składu Przywództwa Regionalnego partii[2]. Zgodził się wówczas na propozycję grupy zwolenników obalonego al-Hafiza, by zorganizować w Aleppo kolejny przewrót. Plany te zostały jednak szybko wykryte, a Ubajd aresztowany[2]. Postawiony przed sądem, został uznany za winnego nielegalnego wzbogacenia się i nadużycia stanowiska[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d H. Batatu, Syria's Peasantry, the Descendants of Its Lesser Rural Notables, and Their Politics, Princeton University Press, 2012, ISBN 978-1-4008-4584-2, s. 28.
- ↑ a b c d e van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 50-51. ISBN 978-1-84885-760-5.
- ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 189. ISBN 978-1-84885-760-5.
- ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 153-154. ISBN 978-1-84885-760-5.
- ↑ Lefèvre R.: Ashes of Hama. The Muslim Brotherhood in Syria. London: Oxford University Press, 2013, s. 45-46. ISBN 978-0-19-933062-1.
- ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 43, 50-51. ISBN 978-1-84885-760-5.
- ↑ van Dam N.: The Struggle for Power in Syria. Politics and Society under Asad and the Ba'ath Party. London: I. B. Tauris, 2011, s. 50-51, 194. ISBN 978-1-84885-760-5.